Vlaamse vrienden,
De liefde tot zijn land is ieder aangeboren zegt Vondel in een van zijn toneelstukken. Maar dat geld niet voor de Vlamingen stelde Albrecht Rodenbach.
Elders blijkt die liefde aangeboren, vanzelfsprekend, gewoon!
Bij ons moet zij aangeleerd worden, veroverd, wakker gemaakt, tot bewustzijn gebracht.
Aldus begon Anton van Wilderode zijn gelegenheidsrede, uitgesproken bij de onthulling van het Blauwvoetmonument te Roeselare in 1980 bij de 100ste verjaardag van Rodenbachs overlijden.
Zoals Rodenbach onafscheidelijk verbonden is met de Vlaamse Beweging, zo is Geert De Rijcker onafscheidelijk verbonden met het Vlaams nationalisme in Stekene. Daarom hebben wij zijn naam gekozen voor onze kring die dienst doet als culturele afdeling en seniorenwerking van het Vlaams Belang.
Vandaag staan wij bij het graf van Dr. Geert De Rijcker. Wat hij gemeen had met Rodenbach was zijn strijdvaardigheid en zijn radicalisme. Afkomstig uit Blankenberge kwam hij naar Stekene op aandringen van zijn schoonbroer Victor Leemans. Leemans bracht de Vlaamse beweging tot leven in deze grensgemeente. Geert De Rijcker gaf deze beweging politiek gestalte in het VNV in het Waasland en in Stekene.Waar andere afdelingen van het VNV toenadering zochten en een kartel vormden met de toenmalige katholieke partij, koos Geert De Rijcker voor de confrontatie. Zijn aanpak wierp vruchten af:
waar de Vlaams nationalisten bij de parlementsverkiezingen van 1936 in het Waasland 10,2% van de stemmen behaalden, was het kanton Sint-Gillis goed voor 19,10% van de stemmen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1938 behaalden de Vlaams nationalisten in Stekene 22% van de stemmen. Dat was goed voor 2 van de 11 te verdelen zetels. Daarmee was het Vlaams Blok (onder deze naam gingen de Vlaams nationalisten naar de verkiezingen in Stekene) de enige oppositie, want de overige 9 zetels werden ingenomen door de katholieke partij. Geert De Rijker zou net zoals Rodenbach veel te vroeg sterven op 39 jarige leeftijd.
Was Geert De Rijcker er niet geweest, was Stekene nooit uitgegroeid tot een bakermat van het Vlaams nationalisme. Daarom gedenken wij hem hier bij zijn laatste rustplaats met bloemen. Want zegt Rodenbach:
het Heden hoopt op ons,
de Toekomst straalt voor ons,
God zij met ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten