Vlaamse vrienden,
Zeventig jaar geleden overleed Dr. Geert De Rijcker. Rond zijn open graf stond toen een massa volk en strijdgenoten.
Hij stierf zoals hij geleefd had, lezen wij op zijn doodsprenje, dapper en trouw als een soldaat. Hij leefde en stierf voor Vlaanderen.
Kind van de Noordzee, telg uit de Rodenbachse studentenbeweging, voor wie Rodenbach het te volgen voorbeeld was. Zoals voor Verschaeve was ook voor hem Rodenbach de levenswekker, de nieuwe Siegried van Vlaanderen.
Dat Vlaams idealisme was Geert De Rijcker dierbaarder dan materieel gewin. In het studenten tijdschrift Den Uyl van maart 1929 schrijft hij:"Niets is slechter, dan de liefde tot het geld : want dit maakt de mens gereed om zijn eigen ziel te verkopen!"
Zijn ziel verkopen was wel het laatste en het laagste waar Geert De Rijcker aan dacht, hij was een man die voor zijn idealen vocht tot zijn laatste levensadem.
Op zijn sterfbed voor zijn dood, bracht hij nog een laatste houzee aan zijn geliefde Vlaanderen.
De rijke gaven van zijn gezond verstand en zijn energieke werkkracht heeft hij gebruikt, niet om rijk te worden, maar om ten dienste te staan van zijn volk.
Daarom gedenken wij hem als een voorbeeld van een strijdbaar Vlaming, voor geen geld te koop zoals onze voorvaderen in 1302 niet te koop waren op de groeninge kouter in Kortrijk.
De les die wij moeten leren uit de guldensporenslag is dat een volk dat niet durft vechten nooit vrij zal zijn.
Het is in die geest dat wij Dr. Geert De Rijcker herdenken.
Ivo de Cock
Stekene 9 juli 2010
maandag 12 juli 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten