Wandeling Waasmunster

Beste leden en sympathisanten,
We gaan dit jaar de laatste keer wandelen met Vl@s Sint- Niklaas.
Op dinsdag 11 december 2012 wandelen we te Waasmunster (3 &5,5 km) Samenkomst en vertrek aan Heikapel 1 parking Heidekapel Waasmunster te 14.30 uur De gidsen van dienst zijn Eddy en John Inlichtingen: John: 0475 31 96 97
Deelname is gratis Traditiegetrouw trakteert dinsdag Vl@s Sint-Niklaas haar wandelaars.

Mercatorwandeling

Beste leden en sympathisanten,

We gaan nog eens wandelen met Vl@s Sint- Niklaas.

Op dinsdag 23 oktober 2012
wandelen we te Rupelmonde:een Mercatorwandeling

Samenkomst op het Mercatorplein (kerk)
op de markt van Rupelmonde te 14.00 uur
De gids van dienst is Jeroen Vaerenberg: inleefwandeling
en bezoek Gratoren en getijdemolen

Inlichtingen en inschrijven bij Angeline: tel. 03 771 45 63

Bijdrage leden € 3 en niet-leden € 5

Herdenking HEKALO

Beste leden en sympathisanten,
Op zondag 9 september 2012: herdenking in Lokeren van de Vlaamse slachtoffers van een even genadeloze als zinloze repressie: kampbewoners, lotgenoten en pakjesdragers. HEKALO
Hechteniskamp Lokeren en andere “pensionaten” Paterskerk, Luikstraat,10 Lokeren te 11.00 uur De herdenkingsmis wordt voorgegaan door E.H. Dree De Vries Muzikale omlijsting: Orgelist Willy De Decker en het Sint-Lutgardiskoor Hamme o.l.v.Clara Heirman Lezingen:Olga Van Den Heuvel, Hector Van Oevelen Na de misviering samenkomst voor een gezellige babbel in het zaaltje naast de kerk. Gratis brood met koffie. Andere dranken tegen betaling. inlichtingen: Hector Van Oevelen tel. 0472 82 10 99

11de IJzerwake

Beste leden, vrienden en sympathisanten, wij roepen u op om deel te nemen aan de 11de IJzerwake:

Omver en Erover !

Deze gaat door op zondag 26 augustus 2012 om 11 uur bij het monument van de gebroeders Van Raemdonck te Steenstrate (Zuidschote-Ieper)

Er wordt een bus ingelegd die vertrekt om 7.45 u. te Sint- Niklaas (Parking Syntra Heimolenstraat)
Inschrijven verplicht bij Hector van Oevelen: 0472 82 10 99.

11-julitoespraak door Annemie Peeters-Muyshondt

Stekene, 6 juli 2012

Publicatie: 11 juli 2012

Beste Vlaamse vrienden, partijgenoten, sympathisanten,
Vieren we nu 11 juli 1302 of houden we het bij herdenken we dit wapenfeit? Vieren is feesten - en hebben we de dag van vandaag hiertoe een goede reden om te feesten rond 11juli, rond onze guldensporen? Ik vrees van niet: 710 jaar later moeten we als Vlaming nog steeds vechten voor onze vrijheden. Gelukkig niet meer met dodende wapens als destijds de goedendag, we zijn toch wat beschaafder geworden, of niet? Zo beschaafd en vredelievend en verdraagzaam, dat onze vijanden er schaamteloos misbruik van maken om het land onder onze voeten uit te stelen, de enen in Vlaams-Brabant, de anderen in onze grote steden, waar ze ons verdringen en ons het leven onmogelijk maken op onze eigen geboortegrond. We hebben geen goedendags meer, en als we ze hadden, zouden we ze niet meer durven gebruiken, zelfs niet om ons vaderland en onze rechten te verdedigen.

Het is niet meer vechten tegen een Franse koning die jaloers was op onze rijkdom, onze kunst, onze rijkelijke ambachten. Het gebeurt allemaal nu wat subtieler en eigenlijk gevaarlijker: de vijand is niet voor iedereen zichtbaar. Men komt ons land binnen langs de opengestelde grenzen - dankuwel Europa - de gelukzoeker die ook een gelukkig leven wil, maar er niet bij stilstaat dat onze voorspoed het werk is van vele generaties. Deze "Leliaards" stromen vanuit verschillende windstreken onze oorden binnen. En er zijn geen gildenlegers meer om heen tegen te houden, geen kruisboogschutters, geen dappere soldaten met pieken en goedendags. Gaan wij "Klauwaerts" hier aan ten onder gaan? Ondergaan we dit lijdzaam? Niet als we blijven strijden, liefst met gesloten rangen. Strijden voor een onafhankelijk Vlaanderen, voor onze taal, onze kunsten en cultuur, onze eigenheid, onze zeden en gewoonten. Natuurlijk leven we niet meer in de middeleeuwen. Vlaanderen is mee met de huidige technologieën en wetenschap. We scoren nog altijd hoog met ons onderwijs. Maar ik heb soms het gevoel dat de middeleeuwen terug naar ons komen. Met golven van immigratie van volkeren die andere normen hanteren, die andere wetten kennen, wiens taal, cultuur en religie niet de onze is.
Vlaams vrienden, moeten we dit met lede ogen blijven aanzien? Welke strijd kunnen we, moeten we voeren? We zijn toch een "beschaafd" volk. Maar ook beschaafde volkeren hebben het recht zich te verdedigen. Met vreedzame middelen zolang het kan, met andere middelen als het ooit moet.
Of moet ik samen met Anton van Wilderode de vraag stellen: Zijn we een volk?
Ik citeer hem:

Wij zijn een volk van braven, de bedelaars die wachten aan de poort
Op slechts een part der erfelijke have.
We zijn een volk van vriendelijke zwijgers
Die zich beroezen aan hun lang geduld 
Maar geen onrustigen, géén ras van dreigers.
We blijven ons verdelen uitdentreuren
In Vlamingen van velerhande soort
Een bonte "regenboog uit àndere kleuren".
Zijn wij een volk? Vandaag en hier! Maar morgen
In Brussel aan de tafels van de macht
Verzonken in zéér dagelijkse zorgen?

Tot zover van Wilderode.
Beste toehoorders, we kunnen niet op onze lauweren van 1302 rusten, de strijd om een onafhankelijk Vlaanderen is nog lang niet gestreden. Het motto VOLK WORD STAAT, is een gebod, een verplichting. Een volk dat van zich afbijt, dat zich niet laat paaien met papieren schriftbeloften. We willen een Vlaams staat met Vlaams Volk, met Vlaams macht in Vlaamse handen, voor een beter, een leefbaarder, een welvarender Vlaanderen. Een staat waar niemand niemand haat, waar we een volk kunnen zijn in een eensgezind Europa, zo zei van Wilderode precies 30 jaar geleden. En tot slot, Vlaams vrienden reciteer ik nogmaals onze grootste Waaslandse dichter Anton van Wilderode:

Dit is geen afscheid vrienden
Géén rustig huistoe gaan:
Een front van boosgezinde
Verbitterde verblinden
Bedreigt ons voortbestaan.
Als zij ons mak bevinden
Gaat Vlaanderen eraan,
Maar als wij ons verbinden
Tot weerbaar eensgezinden
Dan is hun rijk gedaan!
Dan zult gij, mannen, vrouwen
Die naar de toekomst leeft
Een huis voor morgen bouwen,
Dit goede land behouden
Dat ons zijn adem geeft,
Zolang de leeuw kan klauwen
Zolang hij tanden heeft!

Wandeling Sint- Pauwels

Beste leden en sympathisanten,

Zin om nogmaals mee te wandelen met Vl@s
Sint - Niklaas?

Op dinsdag 10 juli 2012 wandeling te Sint-Pauwels

Samenkomst en vertrek

aan de kerk van Sint - Pauwels om 14.30 u.

Onder leiding van de  gidsen John en Eric
deelname is gratis

Inlichtingen: bel John 0475 31 96 97

11 juli viering

Beste leden, vrienden en sympathisanten, zoals elk jaar willen we onze 11 juli – viering met jullie samen doorbrengen. Deze gaat door op vrijdag 6 juli 2012. Om 11 uur is er samenkomst aan de ingang van het centraal kerkhof van Stekene voor een bloemenhulde aan de graven van

Dr.Geert De Rijcker
en
Fons Dhollander

Je kan om 12 uur aanschuiven voor een lekkere dagschotel in spijshuis “Straffe Kost”, Heistraat 66, Stekene.

Onze feestredenaar dit jaar is  provincieraadslid Annemie Peeters- Muyshondt.
Deelname in de onkosten, inclusief de dagschotel, bedraagt 15 euro. Je kan dit bedrag overschrijven vóór 1 juli
op rekening 737-0175638-14 van Dr. Geert De Rijcker Kring.
(IBAN: BE94 7370 1756 3814  BIC: KRED BE BB)

Voor inlichtingen of inschrijvingen kan je terecht bij ons bestuur.

Wandeling "De Stropers"

In samenwerking met de
GEBR. VAN RAEMDONCK - KRING
UITNODIGING
ZONDAG
10 JUNI 2012
NATUURWANDELTOCHT
‘’DE STROPERS’’
Onder leiding van gids: Koen Wauman
Samenkomst en start van de wandeling
Om 14 u. aan ’t kerkje van ’t Kalf
Zavelstraat, 9170 Sint - Gillis-Waas
Graag een seintje aan:
A.De  Block 0476 557 399 of 03 289 67 96

Wandeling te Haasdonk

Beste leden en sympathisanten,

Zin om mee te wandelen met Vl@s Sint- Niklaas?
 

Op dinsdag 12 juni 2012
wandelen we te Haasdonk
Samenkomst  en vertrek aan Manège Thicewa
Beeldstraat,15     9100 Sint-Niklaas
om 14.30 u.
De auto mag op de parking van de manège staan
De gidsen zijn Eddy en John

Interesse? Bel dan naar John:0475 31 96 97
Gratis deelname

Herdenking Anton van Wilderode

Naar jaarlijkse gewoonte gedenken wij Anton van Wilderode op 28 juni, zijn geboortedag. Om 19.00 uur komen wij samen bij zijn graf op het gemeentelijk kerkhof aan de Drongendreef voor een korte  ingetogen plechtigheid met voordracht uit zijn dichtwerk en een toespraak door de heer Hugo Govaert, voordrachtkunstenaar en vriend van de dichter.

De eucharistieviering begint om 19.30 uur in de Sint-Antoniuskerk te Moerbeke Oud-leerling E.H. Aimé Vermeersch, pastoor van Kemzeke, zal de homilie houden.
De zang (in hoofdzaak liederen op tekst van Van Wilderode) wordt verzorgd door het parochiekoor o.l.v. Luc De Ridder. Marie-José Menu, Bettina Fierens, Ann Van Hoey en Willy Coppens dragen gedichten van Van Wilderode voor.

Tijdens de offergang wordt een gelegenheidsprentje met een niet eerder gepubliceerd gedicht aangeboden. Onmiddellijk na de viering reikt het herdenkingscomité de ‘Herdenkingsprijs Anton van Wilderode 2012’  uit in het gemeentehuis waar het gemeentebestuur een receptie aanbiedt.
Iedereen is van harte welkom!


Namens het herdenkingscomité Anton van Wilderode.
Roger Vervaet, voorzitter.

Inlichtingen: Ivo de Cock, tel 03 779 78 68

Van IJzerbedevaart naar IJzerwake

Lezing door Dhr. Wim De Wit - Voorzitter IJzerwake - Voorzitter Algemene Vergadering V.V.B. - Ondervoorzitter O.V.V. - Erevoorzitter Vlaamse Ingenieurskamer.

Stekene - 19 mei 2012

Van IJzerbedevaart naar IJzerwake: ontstaan, werking en doelstellingen

Waarde Vlaamse staatsburgers en medestrijders, Goede vrienden,

Ik zal maar direct met de deur in huis vallen en meteen mijn besluit formuleren: Vlaanderen moet zijn eigen toekomst bepalen en zijn eigen weg gaan. Zonder belgië omdat het niet anders meer kan. Of nog beter: tegen belgië, omdat het moet. Ik zou hiermee mijn toespraak kunnen beëindigen, want hiermee is alles gezegd. Maar ik neem aan dat jullie toch wat meer tekst en uitleg wensen, en deze namiddag zal het gaan over “het ontstaan en de doelstellingen van de IJzerwake”. Wat betreft de doelstelling laat deze inleiding alvast niets aan duidelijkheid over.

Om het ontstaan van de IJzerwake te begrijpen moeten we toch even in de geschiedenis terugkeren. Het ging al geruime tijd, en het gaat nog steeds, grondig mis met de IJzerbedevaart, de oudste en vroeger de grootste Vlaamsnationale massabijeenkomst. De mobilisatiekracht van de IJzerbedevaart bleef decennialang merkwaardig. Elk jaar trokken enkele tienduizenden Vlamingen naar de IJzervlakte om met hun aanwezigheid de boodschap van de frontsoldaten te ondersteunen. In de topjaren telde men tot 100.000 deelnemers. Terwijl de traditionele cultuurfondsen nog spraken over culturele autonomie eiste men in Diksmuide al federalisme. Er werd complexloos gepleit voor amnestie voor de repressie- slachtoffers. Ook de gewezen Oostfrontstrijders kregen hun plaats bij de Bedevaart.
Niemand zal tegenspreken dat het verzet van de IJzerbedevaart tegen het Egmontpact(1) mee aan de basis lag van de mislukking van dit akkoord. En precies dan is het fout gelopen. De groep rond Schiltz kwam na de zware verkiezingsnederlaag van 1978 tot het besef dat ze greep moest krijgen op de niet- partijpolitieke Vlaamse Beweging. Anders werd een nieuwe Belgische regeringsdeelname te riskant. En dus begon men aan een “lange mars” naar de algemene vergadering en raad van bestuur van het IJzerbedevaart- comité. Dat comité werd gaandeweg meer en meer bevolkt door figuren met een duidelijke politieke kleur (progressieve vleugel van de Volksunie later terug te vinden in Spirit en nog later in de Vlaamse Progressieven) maar met weinig of geen voeling met de Vlaamse Beweging en zeker niet met de radicale Vlaamse Beweging.

Begin 1995 werden een aantal vooraanstaande Vlaams- nationalisten ontslagen uit het IJzerbedevaartcomité. Vele anderen zijn gevolgd uit solidariteit. Hiermee was een reeds lang sluimerend conflict tot een uitbarsting gekomen. In wat volgt doe ik een poging om de achtergronden van dit conflict te schetsen.

De oorsprong

De bedevaarten naar de graven van de IJzer vinden hun oorsprong in de helden huldecomités die in 1916 (midden W.O. 1 dus) werden opgericht door Vlaamse soldaten die hun gevallen makkers een grafmonument met een Vlaams karakter wilden geven. De ondertussen beroemd geworden zerkjes droegen het opschrift AVV-VVK:
“A(lles) V(oor) V(laanderen) - V(laanderen) V(oor) K(ristus) en een opwiekende Blauwvoet, het symbool van de Vlaamse beweging.
De eerste naoorlogse dodenhulde (bedevaart) vond in 1921 plaats te Steenstrate, waar Joe Englisch(2) toen begraven lag.
Pas vanaf 1925 heeft de jaarlijkse plechtigheid plaats te Diksmuide, waar de IJzertoren gebouwd werd. Na de tweede wereldoorlog kende de IJzerbedevaart een bewogen geschiedenis. Er werden pogingen ondernomen om de manifestatie onmogelijk te maken ondermeer door twee aanslagen op de IJzertoren. Thans weten we dat de geslaagde tweede dynamitering werd uitgevoerd door het Belgisch leger.

Een bewogen geschiedenis dus, die te omvattend is om in het bestek van deze voordracht te behandelen. Maar de bedevaarten wilden steeds meer zijn dan alleen maar een dodenhulde. Het was van in het begin de bedoeling om de idealen van de Vlaamsbewuste frontsoldaten, het lJzertestament genaamd, uit de dragen. Traditioneel staat (thans moet ik zeggen stond) het lJzerbedevaart-comité boven en buiten de partijpolitiek. Het comité werd bemand door beginselvaste Vlamingen die de grote lijnen van de Vlaamse strijd trachtten gestalte te geven zonder zich om de directe haalbaarheid te bekommeren.

De Frontbeweging en het IJzertestament

Tegen de dagelijkse vernederingen door Nederlands onkundige officieren groeide langzaam maar zeker een verzetsbeweging: de Frontbeweging, voornamelijk gedragen door jonge Vlaamse intellectuelen.
Naast de eisen om respect en en een fatsoenlijke behandeling kwamen ook politieke eisen aan de orde:
zelfbestuur- godsvrede - nooit meer oorlog.
Zelfbestuur: naar zelfstandige politieke macht voor Vlaanderen.
De Frontbeweging ging verder dan de traditionele taaleisen van de toenmalige Vlaamse beweging. Er werd resoluut gekozen voor politieke autonomie voor Vlaanderen. Men koos voor een federale herinrichting van het land. Dit was niet openlijk anti- belgisch en dat kon ook moeilijk anders.
Anti- belgische propaganda binnen een leger in volle oorlogstijd is ondenkbaar.
De zelfbestuur- gedachte was toen brandend actueel. En niet alleen in Vlaanderen. Ze lag mede aan de basis van de vredesvoorstellen van de toenmalige Amerikaanse president Wilson. Het nationaliteitenprobleem stelde zich niet alleen in België, maar ook en vooral in de Oostenrijks- Hongaarse monarchie die toen een multinationale staat was die zich uitstrekte over een flink deel van centraal Europa. Men begreep toen beter dan nu dat autonomie voor elk volk op zijn grondgebied conflicten en oorlogen kan vermijden.

Godsvrede = Vlaanderen eerst!

De negentiende eeuwse Belgische politiek werd voornamelijk beheerst door de tegenstelling katholiek- vrijzinnig. Naar het eind van de eeuw toe kwamen ook sociaal- economische problemen aan de orde die dan hun uitdrukking vonden in de nieuwe partijpolitieke tegenstelling liberaal- socialist. De Frontbeweging kwam tot het inzicht dat beide tegenstellingen ondergeschikt moesten worden gemaakt aan de eis voor zelfbestuur. Hoe Vlaanderen er moest uitzien was een discussie voor later. Opdracht nummer één was dat zelfstandige Vlaanderen tot stand brengen en om die zelfstandigheid te realiseren werden de bestaande politieke tegenstellingen naar het achterplan verwezen. De Fronters noemden het de Godsvrede. Een “Vlaanderen eerst” politiek dus.
Het Godsvrede standpunt was een tactische opstelling die nodig geacht werd om de echte prioriteit - zelfbestuur - beter te kunnen verwezenlijken.

Nooit meer oorlog

Wie vier jaar lang de ellende van een lopengravenoorlog heeft meegemaakt is uiteraard doordrongen van het besef dat oorlog de slechtst denkbare manier is om conflicten te beslechten. Het pacifisme van de Vlaamse frontsoldaten was het volkomen logisch gevolg van die ervaring. Nochtans was hun pacifisme nooit absoluut: zij hebben zich steeds verzet tegen oproepen tot desertie en de slogan “Nooit meer oorlog” verschijnt voor het eerst op de IJzerbedevaart van 1932, meer dan 10 jaar na de oorlog dus.

Vernieuwers of beeldenstormers?

Jarenlang vond het IJzerbedevaartcomité in de drie traditionele kernwoorden de inspiratie om de boodschap van de Frontbeweging bezielend uit te dragen. Maar medio de jaren tachtig ging dat plotseling niet meer. “Men” moest zo nodig gaan vernieuwen, dingen anders gaan doen.
Dat was nodig - dacht men - om de jeugd (en dan bedoelde het comité de grote jeugdorganisaties als Chiro, Scouts, KSA en dergelijke meer) aan te spreken. Het kreeg een eerste keer gestalte bij de fameuze regiewijziging waarbij het “Wilhelmus” en “Die Stem van Suid- Africa” niet langer geprogrammeerd werden aan het eind van de plechtigheid. Een volgende stap was het afschaffen van de “Eed van trouw aan Vlaanderen”. Dat gebeurde het jaar dat er voor het eerst een “Ten Vrede” werd georganiseerd. Op die eerste “Ten Vrede” slaagde men er zelfs in om de Vlaamse Leeuw te weren omdat dit te agressief zou zijn tegenover migranten. “Een zonevreemd beest” noemde Willem Vermandere het toen...
De nationalisten protesteerden verontwaardigd maar konden hun visie niet doordrukken en “De” jeugd die het comité naar de bedevaart wilde lokken bleef thuis. Natuurlijk bleven ze thuis. Want het ging immers helemaal niet om “Die Stem van Suid- Africa”. Een groot deel van de jeugd blijft thuis omdat de Vlaamse beweging hen jammer genoeg steenkoud laat en dat wordt door geen enkele toegeving, noch in de regie, noch in de boodschap van de bedevaart ongedaan gemaakt. Maar deze bereidheid tot toegevingen, dit bijna bedelen om begrip vanwege het bedevaartcomité kostte hen wel een flink stuk geloofwaardigheid.
De drang tot vernieuwing kreeg een vervolg in het “hertalen” van de drie slagzinnen van de Frontbeweging. “Zelfbestuur” werd “Vrijheid”, “Godsvrede” werd vervangen door “Verdraagzaamheid” en “Nooit meer oorlog” maakte plaats voor “Vrede”. De woorden behouden dezelfde betekenis beweert het comité, maar ze zijn in een eigentijdser Nederlands geformuleerd. Laten we dit even van naderbij bekijken.

Zelfbestuur of Vrijheid?

De zelfbestuur- eis is voor iedereen duidelijk: Vlaanderen moet de essentiële hefbomen van het staatsgezag in eigen hand krijgen. Daarover liet ik in mijn inleiding niet de minste twijfel bestaan. En veel verschillende interpretaties zijn er niet mogelijk. Men kan nog van mening verschillen of er al dan niet ruimte is voor een een of andere staatkundige band met Wallonië, maar de essentie is onbetwistbaar. ‘Vrijheid” daarentegen is iets waar iedereen voor is, maar waar iedereen ook een andere betekenis aan geeft. De wreedste dictaturen beweren dat zij aan hun volk de vrijheid gebracht hebben. “Vrijheid” als politiek motto heeft op vandaag geen enkele betekenis. En is het Bedevaartcomité dan vergeten dat de Vlaamsnationale slogan “In Vlaanderen Vlaams ! “door de franskiljons werd tegengesproken met de kreet “In Vlaanderen vrij!”?

Godsvrede of verdraagzaamheid?

Verdraagzaamheid is nog zo ‘n begrip als vrijheid en rechtvaardigheid. Iedereen is er voor, maar niemand schijnt er exact hetzelfde mee te bedoelen. De term “Godsvrede” mag dan al oubollig klinken: hij had een duidelijke betekenis. Onder het mom van de “verdraagzaamheid” maken we thans een bijna absurde hetze mee, gericht tegen het Vlaams nationalisme.
Kortom de begripsvernieuwing heeft in tegenstelling tot wat beweert wordt, niet meer maar minder duidelijkheid gebracht. Maar misschien was dit wel de bedoeling. Want dit comité is allang niet meer wat het geweest is. Er is niet alleen het gegoochel met nieuwe begrippen, er is vooral langzaam maar zeker een andere samenstelling gekomen van het comité. Kandidaat-leden met een radicaal Vlaamsnationale achtergrond werden de laatste jaren systematisch geweerd. Anderen, van divers partij-politiek pluimage werden systhematisch het comité binnengeloodsd. Deze “verruiming” moest het comité meer representativiteit geven. Dat was althans de verantwoording die men hiervoor bedacht.
Het streven naar representativiteit voor het Vlaamse volk staat inderdaad in de statuten van het comité. En allicht hebben ook bepaalde comité- leden ter goeder trouw deze “verruiming” gesteund. Het is echter het paard van Troje gebleken. Thans zijn we zover dat de partijpolitieke invloed in het comité onaanvaardbaar groot is geworden. Die partijpolitieke invloed verhindert een echt onafhankelijke opstelling door het comité. Deze invloed staat een al te radicale stellingname - die de partijpolitiek om electorale redenen slecht uitkomt - in de de weg. Tevens wordt het comité in de verzoeking gebracht om zich te mengen in het louter partijpolitieke debat. Sommige comité leden denken er duidelijk aan om de Bedevaart te gebruiken (of te misbruiken) als forum tegen het Vlaams Belang.

Wie alles en iedereen wil vertegenwoordigen, vertegenwoordigt op den duur niemand meer. Daar kan geen politieke boodschap van uitgaan. En laten we nooit vergeten dat de Vlaamse strijd wel voor maar zeker niet door alle Vlamingen werd gevoerd. De Vlaamse beweging is steeds het werk van een minderheid geweest en vandaag is daar geen verandering in gekomen.

De dubbelspraak van het comité: Gewezen voorzitter Lionel Vandenberghe nam en loopje met de waarheid!

Het bedevaartcomité zorgt niet alleen voor verwarring door een wazig taalgebruik, het comité vertelde bij monde van toenmalig voorzitter Vandenberghe ook regelrechte leugens.
“Verdraagzaamheid” luidt het credo van het comité. Maar ondertussen werden al te lastige opposanten uit het comité gezet. Mooie verdraagzaamheid. Toen de zaak begon te escaleren werd Vandenberghe door toenmalig 0W-voorzitter Jan Jambon uitgenodigd voor een gesprek. Een gesprek dat als bedoeling had een open breuk rond de IJzerbedevaart binnen de Vlaamse beweging te vermijden. Vandenberghe heeft dit gesprek gewoon brutaal geweigerd. Mooie hertaling van het godsvrede- beginsel(3).

Het comité stelt dat iedereen die de drie (hun drie) kernbegrippen van het IJzertestament onderschrijft welkom is in het comité (sic !!!) en op de bedevaart. Maar tegelijkertijd liet voorzitter Vandenberghe aan het Vlaams Nationaal Jeugdverbond weten dat zij niet langer welkom waren op de bedevaartweide. Het is een schrijven dat duidelijk geïnspireerd is door de kritische houding van het VNJ tegenover het comité. Dit schrijven past in een duidelijke lijn. Een jaar later maakten we de publicatie mee van het manifest “Vlaamse Vrienden, laten we scheiden”. Dit manifest was opgesteld door enige vooraanstaande leden van het lazerbedevaartcomité en kwam kort gezegd hierop neer dat de radicale elementen in de Vlaamse beweging (lees de separatisten zoals Vlaams Blok, Voorpost, VNJ, NSV e.d.m ) maar beter wegbleven van de bedevaart. De eenheid in de Vlaamse beweging was toch maar schijn zegden de ondertekenaars. Iedereen welkom op de bedevaartweide? Laat ons niet lachen.

De afbraakstrategie van het comité

Het huidige IJzerbedevaartcomité is duidelijk niet in staat om de boodschap van de Frontbeweging in een eigentijds daglicht te stellen. Er is inderdaad een stukje zelfbestuur verwezenlijkt. Maar het comité raakt het duidelijk niet eens over wat nu komen moet. En het comité wil zich in geen geval associëren met de radicale elementen uit de Vlaamse beweging. Men is als de dood dat dit in de kaart zou kunnen spelen van het Vlaams Belang. En de partijpolitieke creaturen binnen het comité achten alles beter dan dat. Daarom opteren zij voor een afbraakstrategie. De IJzerbedevaart wordt langzaam maar zeker ontdaan van zijn Vlaams nationaal karakter. Daarom worden die drie thema ‘s zo nadrukkelijk op één lijn geplaatst. Dit terwijl de historische werkelijkheid is dat het godsvrede- standpunt een tactische keuze was ter ondersteuning van de zelfbestuur- gedacht en de “nooit meer oorlog” slogan pas anderhalf decennium na de oorlog verschijnt. Daarom werd het IJzertestament hertaald in vage, nietszeggende begrippen als vrijheid en verdraagzaamheid.
Daarom ook moest het IJzermonument van symbool van de Vlaamse strijd omgebouwd worden tot een “Europees vredesmonument”. De vroegere IJzerbedevaart- manifestatie is omgevormd tot Diksmuide IJzersterk: een evenement met tal van culturele en toeristische attracties zoals een vlottentocht, een oldtimer show en een fietstocht die men liever Flanders Fields Classic noemt. Ach ja, en tussendoor gaat ook nog een soort IJzerbedevaart door, waar men zich o.m. kan opwarmen aan de French cancan. De jaarlijkse toespraak van de voorzitter vertolkt niet meer dan de grootste gemene deler van wat nog aan Vlaams ongenoegen leeft, afgewisseld met wat gezwaai met de leeuwenvlag. Dat is geen politieke boodschap. Het is pure folklore waar niemand wakker van ligt.
Het was voorspelbaar: er waren minder deelnemers dan ooit te voren, het publiek dat naar een IJzerbedevaart komt, wil een herdenking en een klare politieke boodschap. Geen toeristische happening. Daar zijn vele andere plaatsen beter geschikt voor.
Onze conclusie is dan ook duidelijk: dit IJzerbedevaartcomité heeft geen zin meer.
In het comité zijn zo goed als geen betrouwbare leden overgebleven. Weide en monument zijn dus in handen van hen die de Bedevaart gestolen hebben. Op termijn moet het bestaande bedevaartcomité verdwijnen om plaats te maken voor een ander comité dat aan de volgende voorwaarden voldoet:

1.  Het nieuwe comité moet echt onafhankelijk zijn tegenover elke partijpolitiek. Mensen met duidelijke partijpolitieke bindingen (en dat is heel wat ruimer dan mandataris zijn) kunnen geen zitting hebben in het comité.
2.  Voor zij die toch de behoefte voelen om het IJzertestament te “hertalen”: Zeifbestuur kan in 2009 geen andere betekenis hebben dan “Onafhankelijkheid” en “Godsvrede” betekent niets anders dan “Vlaanderen Eerst !“ Het comité mag zich enkel en alleen door het algemeen Vlaams belang laten inspireren.
3.  Het comité dient te worden gedragen door een soort “Staten Generaal” van de Vlaamse beweging waarin alle verenigingen die tot de Vlaamse strijd bijdragen hun vertegenwoordiging hebben. De IJzerbedevaart is een te ernstige zaak om toe te vertrouwen aan een groep van pakweg dertig mensen die mekaar verkiezen en onder mekaar uitmaken hoe die Bedevaart er moet uitzien.

Maar alle pogingen om het comité tot een andere houding te bewegen mislukten tot nu volkomen. Denken we maar aan de acties van het IJzerbedevaarders- comité, de pogingen van de Groep van Gent in het comité zelf en aan de activiteiten van het IJzerbedevaarders- forum en de Werkgroep Radicalisering IJzerbedevaart.
Vooral de rol van het IJzerbedevaarders forum mag niet onderschat worden; het gaf legitimiteit aan de oppositie tegen een IJzerbedevaartcomité dat van zichzelf vond (en nog steeds vindt) dat het zo ongeveer God de Vader was. Het IJzerbedevaarders forum werd opgericht onder het voorzitterschap van Peter De Roover (Voorzitter VVB) en Lieven Van Gerven (Voorzitter Davidsfonds) met als doelstelling het organiseren van algemene verkiezingen voor de samenstelling van het IJzerbedevaartcomité. Op enkele dagen tijd had het Forum, na een advertentie in de kranten, meer dan 10.000 leden. Op de bedevaartweide werden vreedzame acties ondernomen met ballonnen en massaal gedragen sjaaltjes. Ook de oproep om post te vatten op de rechteroever werd massaal opgevolgd. Het Comité plooide onder deze enorme druk en was bereid tot onderhandelen onder begeleiding van Manu Ruys, Leo Verduyn, Norbert D’Hulst en Lode Campo. Men aanvaardde een compromis met een jaarlijkse verkiezing van 20% van de Algemene Vergadering. Er was dus opnieuw hoop maar na de onderhandelingsronde komt het comité terug op dit compromis en verbreekt haar engagementen.

Eind 2002 bleef er voor de radicale Vlaamse Beweging maar één keuze over: het ontbinden van de Werkgroep Radicalisering IJzerbedevaart en het oprichten van een nieuw organiserend comité, IJzerwake vzw, met als opdracht het organiseren van een alternatief voor de IJzerbedevaart, de IJzerwake. Op zondag 24 augustus 2003 ging de eerste manifestatie door aan het monument van de gebroeders Van Raemdonck te Steenstrate onder het moto “Trouw aan het IJzertestament”.
We hebben daar ondertussen tien edities van achter de rug en de manifestatie van vorig jaar (2011) kan zonder meer een succes worden genoemd: meer deelnemers dan ooit tevoren (ruim 5.100), een enthousiast publiek en een politieke boodschap die meer persaandacht kregen dan de jaren daarvoor. Mijn herhaalde oproep aan het IJzerbedevaartcomité tot verzoening en eenheid in het radioprogramma “De Ochtend” en de opgemerkte toespraak van Johan Sanctorum, waarin hij de V- partijen zeer uitdrukkelijk aanmaande eindelijk de krachten te bundelen, zijn hieraan zeker niet vreemd. Trouwens: ook de toespraken van de vorige gastsprekers bleven niet onopgemerkt (Matthias Storme, Frans Crols, Gui Celen, Erik Defoort, Johan Laeremans, Hugo Portier, Walter Peeters, Marc Laridon, ...) Nochtans moet IJzerwake in bijzonder moeilijke omstandigheden werken: geen subsidies en dus een krap budget, geen vaste betaalde medewerkers en dus enkel goedmenende vrijwilligers en een naakte weide met alle beperkingen die dat met zich brengt voor de regie. De Organisatie kan — anders dan het IJzerbedevaartcomité — ook niet steeds rekenen op een positieve houding van de pers. Die houding varieert van onverschilligheid tot ronduit vijandigheid. Met hier en daar een uitzondering. En toch brengt de IJzerwake beduidend meer mensen op de been dan de IJzerbedevaart.

Natuurlijk weegt een manifestatie van 5.000 à 6.000 deelnemers niet even zwaar als een bedevaart die 30.000 mensen op de been brengt of beter gezegd bracht. Van de IJzerwake gaat er momenteel dan ook niet dezelfde politieke invloed uit die de vroegere IJzerbedevaart had. Maar toch is de Wake een bijzonder zinvol gebeuren.
Met de IJzerwake willen we onze verbondenheid uitdrukken met de generaties die ons zijn voorgegaan in de strijd. We willen er klaar en duidelijk de bakens uitzetten voor de toekomst.
Een toekomst die we op de eerste plaats zien in Vlaamse onafhankelijkheid.

Het is trouwens goed om als beweging ons verleden te bewaren en te koesteren. De IJzertragedie is een deel van ons collectief geheugen en daarmee ook een deel van onze identiteit als beweging. Dit is te kostbaar om te laten verloren gaan. Bewegingen met een sterk historisch besef zijn beter gewapend om tegenvallers te overwinnen. De Vlaamse Beweging zelf is daar een schitterend voorbeeld van. De Belgische repressies hebben de beweging kunnen verzwakken, maar nooit definitief kunnen uitschakelen.
Het collectief beleven van die jaarlijkse herdenking versterkt ook de onderlinge verbondenheid. Dat is in deze tijd van hyper- individualisme meer dan welkom. Het verhoogt de mentale weerbaarheid van die vele kleine Vlaamse Bewegers.
Ik verwacht jullie dan ook op 26 augustus om 11 uur te Steenstrate voor de elfde IJzerwake. Over de weersverwachtingen kan ik u helaas nog niks meedelen, maar dat een massale aanwezigheid van strijdvaardige Waaslanders uit Stekene en omgeving een stevige windstoot richting Brussel kan opleveren, om de laatste federale puinhoop weg te blazen, moet voor u toch meer dan voldoende zijn om 26 augustus met stip in uw agenda aan te kruisen, en vanaf vandaag te mobiliseren voor de 11 de IJzerwake, met als thema “Omver en erover!”.


(1) Het Egmontpact (1977) was de eerste poging om België te federaliseren. Het akkoord werd gesteund door de toenmalige Vlaamsnationale partij, maar bevatte voor de Vlaamse Beweging onaanvaardbare toegevingen.


(2)Joe Englisch was de ontwerper van de heldenhulde zerkjes en ligt thans begraven in de crypte van de IJzertoren.

(3) Later is er toch een kort onderhoud geweest, waarbij Lionel VDB alleen zijn standpunt nog eens heeft herhaald. Geen echt gesprek dus.

Fototentoonstelling IJzerwakes

Beste leden, vrienden en sympathisanten,
Willen jullie op de kalender 19 en 20 mei noteren, want dan organiseren we een fototentoonstelling met als thema:

IJzerwakes

waar we u allen natuurlijk op uitnodigen. De fototentoonstelling, waarvan de foto’s genomen werden door onze specialist fotograaf, Ivo de Cock, zal ingeleid worden met een spreekbeurt door

Wim De Wit
voorzitter van het IJzerwakecomité

Deze tentoonstelling zal doorgaan in OC de Statie Spoorwegwegel 1 9190 Stekene
Na de toespraak wordt u een receptie aangeboden door Ivo de Cock
Op zaterdag 19 mei verwachten we u om 14.30 uur en kan je de tentoonstelling bezoeken tot 18.00 uur. Op zondag 20 mei is de tentoonstelling open van 10.00 uur tot 17.00 uur.
De inkom is gratis

Wandeling Tielrode

Uitnodiging
Beste leden en sympathisanten,
Wij willen jullie graag uitnodigen om mee te wandelen met Vl@s
Sint-Niklaas
Op dinsdag 10 april 2012
Te Tielrode Waesmeer
Samenkomst op de parking van ’t Waesmeer Huis ten Halven 41 Temse
Om 14.30 uur
De wandeling gaat door met gids en deelname is gratis.
Zin om mee te stappen? Inlichtingen bel John 0475 31 96 97

16de Wandel– en fietsdag in Voeren

Uitnodiging, i.s.m. V.V.B.
Beste leden en sympathisanten
Fiets of wandel je mee?
Op zaterdag 12 mei 2012
16’de Wandel –en fietsdag in Voeren
De bus brengt je naar Voeren en dit voor de prijs van € 12,50 geen fietsaanhangwagen fiets,alterreinenfiets of electrisch te huren:www.pinckersfietsenverhuur.be mobiel:0477 230 311 of tel.: 04 381 23 62
7.30 u. Vertrek :parking Syntra Samenkomst: voetbalkantine van SK-Moelingen Berneauweg ,’s Gravenvoeren
Individuele,uitgetekende wandelingen: 7-14-24 km –bijdrage 3 euro
Fietsen :recreantenroute (60 km) of Mergellandroute (93 km)-bijdrage 3 euro
Met de bus “Zuid-Limburg” (voor het eerst te bezoeken) bijdrage 5 euro start 13.15 u. max.60 personen
Gegidste wandeling “Sint-Martens-Voeren” –bijdrage 5 euro-max. 25 personen-start 10.20 u.- duur 2 uur - 4km Drank en eten: overvloedig aanwezig aan democratische prijzen
Organisatie V.V.B.
Inschrijven:voor 29.04.2012 (voor de bus ,de wandelingen en de fietstochten) via VVB-secretariaat tel.03 320 06 30 – e-post: voeren@vvb.org en storten opVVB-actie: BE39 4099 5639 8119 met de deelnamevermelding
Inlichtingen:
Ivo de Cock, voorzitter tel. 03 779 78 68
Gilberte Geers,secretaris tel.03 779 92 88

Foto tentoonstelling IJzerwake

Beste leden, vrienden en sympathisanten,
Willen jullie op de kalender 19 en 20 mei noteren, want dan organiseren we een fototentoonstelling met als thema:
IJzerwakes
waar we u allen natuurlijk op uitnodigen. De fototentoonstelling ,waarvan de foto’s genomen werden door onze specialist fotograaf,Ivo de Cock, zal ingeleid worden met een spreekbeurt door
Wim De Wit,
voorzitter van het IJzerwakecomité
Deze tentoonstelling zal doorgaan in OC de Statie Stadionstraat,113 9190 Stekene
Op zaterdag 19 mei verwachten we u om 14.30 uur en kan je de tentoonstelling bezoeken tot 18.00 uur. Op zondag 20 mei is de tentoonstelling open van 10.00 uur tot 17.00 uur.
De inkom is gratis .

Wandeling Hamme- Driegoten

Beste leden en sympathisanten,

Wij willen jullie graag uitnodigen om mee te wandelen met Vl@s

Sint-Niklaas

Op dinsdag 13 maart 2012

Hamme-Driegoten

Samenkomst op de parking van
Scheldeoord Driegoten 95 Hamme
Om 14.30 uur

De wandeling gaat door met gids en deelname is gratis.


Zin om mee te stappen? Inlichtingen bel John 0475 31 96 97

Vlaams Nationaal Zangfeest

Uitnodiging
75’ste Vlaams Nationaal Zangfeest
Wij zullen doorgaan
Zondag 11 maart 2012 – 14.30 u.
Lotto Arena Antwerpen
Bestel zo vlug mogelijk uw kaarten bij Rudi De Boever,tel. 0485 503 201 of bij Ivo de Cock, tel.03 779 78 68
Wij verplaatsen ons zoveel mogelijk gezamenlijk

Herdenking Wies Moens

Beste leden en sympathisanten
Wij willen jullie graag uitnodigen om deel te nemen aan de
herdenking van

WIES MOENS

ter gelegenheid
van de 30’ ste verjaardag van zijn overlijden
op zondag 5 februari 2012
samen met Voorpost- kring Dender en Waas

Programma:
14.30 uur: inleiding door Björn Roose
(hoofdredacteur Revolte en verantwoordelijke Voorpost – kring Dender en Waas)

15.uur : leven, werken en nalatenschap van Wies Moens door
Edwin Truyens ( voorzitter Vormingsinstituut Wies Moens)

15.30 uur: lezing uit Wies Moens Celbrieven
15.45 uur : samenzang
16.00 uur: opening tentoonstelling en verkoopstand Vormingsinstituut Wies Moens

Waar? Bovenzaal café ’t Peirt, Kasteelstraat 1, 9200 Dendermonde