11 Juli viering

Ver van het officiële geleuter hebben wij gisteren met onze afdeling een eigen radicale 11 juliviering op poten gezet. De weergoden waren ons gunstig gezind en de sfeer was buitengewoon goed. Dat laatste zeker als u weet dat er op onze 11 juliviering meer volk was dan op de officiële viering ingericht door de gemeente.
Er werden bloemen gelegd op de graven van Dr. Geert De Rijcker en Fons Dhollander waarbij een korte redevoering werd gegeven door de voorzitter van Dr.Geert De Rijcker Kring, Ivo de Cock.
Daarna zakten wij af naar een spijshuis. Feestredenaar van dienst was Vlaams volksvertegenwoordiger Frans Wymeersch. Daarna werden de drie nationale hymnen gezongen onder begeleiding van Koen met zijn harmonica om vervolgens vergast te worden op een deugddoende maaltijd.
Een 11 juliviering die er mocht zijn en vatbaar voor herhaling.

11 Juli viering Dr. Geert De Rijcker

Toespraak aan het graf van Dr. Geert De Rijcker ter gelegenheid van de 11 juli viering van de Dr. Geert De Rijcker kring.

Vlaamse vrienden,

De liefde tot zijn land is ieder aangeboren zegt Vondel in een van zijn toneelstukken. Maar dat geld niet voor de Vlamingen stelde Albrecht Rodenbach.

Elders blijkt die liefde aangeboren, vanzelfsprekend, gewoon!
Bij ons moet zij aangeleerd worden, veroverd, wakker gemaakt, tot bewustzijn gebracht.

Aldus begon Anton van Wilderode zijn gelegenheidsrede, uitgesproken bij de onthulling van het Blauwvoetmonument te Roeselare in 1980 bij de 100ste verjaardag van Rodenbachs overlijden.

Zoals Rodenbach onafscheidelijk verbonden is met de Vlaamse Beweging, zo is Geert De Rijcker onafscheidelijk verbonden met het Vlaams nationalisme in Stekene. Daarom hebben wij zijn naam gekozen voor onze kring die dienst doet als culturele afdeling en seniorenwerking van het Vlaams Belang.

Vandaag staan wij bij het graf van Dr. Geert De Rijcker. Wat hij gemeen had met Rodenbach was zijn strijdvaardigheid en zijn radicalisme. Afkomstig uit Blankenberge kwam hij naar Stekene op aandringen van zijn schoonbroer Victor Leemans. Leemans bracht de Vlaamse beweging tot leven in deze grensgemeente. Geert De Rijcker gaf deze beweging politiek gestalte in het VNV in het Waasland en in Stekene.

Waar andere afdelingen van het VNV toenadering zochten en een kartel vormden met de toenmalige katholieke partij, koos Geert De Rijcker voor de confrontatie. Zijn aanpak wierp vruchten af: waar de Vlaams nationalisten bij de parlementsverkiezingen van 1936 in het Waasland 10,2% van de stemmen behaalden, was het kanton Sint-Gillis goed voor 19,10% van de stemmen.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1938 behaalden de Vlaams nationalisten in Stekene 22% van de stemmen. Dat was goed voor 2 van de 11 te verdelen zetels. Daarmee was het Vlaams Blok (onder deze naam gingen de Vlaams nationalisten naar de verkiezingen in Stekene) de enige oppositie, want de overige 9 zetels werden ingenomen door de katholieke partij. Geert De Rijker zou net zoals Rodenbach veel te vroeg sterven op 39 jarige leeftijd.

Was Geert De Rijcker er niet geweest, was Stekene nooit uitgegroeid tot een bakermat van het Vlaams nationalisme. Daarom gedenken wij hem hier bij zijn laatste rustplaats met bloemen. Want zegt Rodenbach:

’t Verleden leeft in ons,
het Heden hoopt op ons,
de Toekomst straalt voor ons,
God zij met ons.

Stekene 10 juli 2006

11 Juli viering Fons Dhollander

Toespraak aan het graf van Fons Dhollander ter gelegenheid van de 11 juli viering van de Dr. Geert De Rijcker kring.

Vlaamse vrienden,

Wij staan hier bij het graf van een goede vriend en geestesgenoot, Fons Dhollander, die zijn overtuiging nooit onder stoelen of banken stak. Hij zei wat hij dacht en hij deed wat hij zei.

Zijn overtuiging staat kort en krachtig en onuitwisbaar gebeiteld in het harde arduin van zijn zerk:

Alles voor Vlaanderen en
Vlaanderen voor Christus.

Fons was zoals zijn zerk, als een onuitwisbaar vaandel dat Cyriel Verschaeve liet spreken op een van zijn redevoeringen:

“Ik ben baanbreker van gedachten,
een voorbeeld van durf.
Mijn kleuren zijn uit mij niet te slaan of te wassen,
niet te scheuren;
ik draag ze tot men mij vernietige:
ik ben een beeld van houwe trouwe!”

Stekene 10 juli 2006

Is er nog toekomst voor het platteland ?

Donderdag 6 april hadden wij een interessante lezing over de problemen van de boeren en de toekomst van het platteland.

Vroeger, niet zolang geleden, kon men zonder problemen thuis een varkentje slachten. Een noodslachting gebeurde thuis en het vlees werd verkocht bij de buren. Dat gebeurde allemaal zonder papieren en zonder dat er een vuiltje aan de lucht was.

Tegenwoordig is zoiets ondenkbaar, tenzij voor een bepaalde soort mensen. Die mogen thuis slachten, mogen hier verblijven zonder papieren. Dat wordt zoals men zegt gedoogd.

Dieren krijgen oormerken, dieren zonder oormerken zijn een kwalijke zaak voor de boer. Hier geen gedoogbeleid maar een harde aanpak.
Ondertussen staat Gaia met een belerend vingertje te zwaaien over dieren- en ander leed.

Aan de zijlijn staan de groenen klaar om de boer de les te lezen en te leren boeren zoals zij dat zouden willen, want zoals iedereen weet weten die van
’t stad het veel beter. Zure regen is van de agenda gevoerd want nooit bestaan, alleen in de verwarde geest van geitenwollensokkendragers.

Voor mest uit te rijden heeft men de juiste papieren nodig, om wind te laten nog niet.
Een milieuvergunning aanvragen betekent zoveel als een langdurig kruisverhoor waaraan criminelen onderworpen worden.

Wij kennen nu fijn stof, nitraten in het drinkwater, Kyoto, worden de landbouwsubsidies in vraag gesteld.
Er gaan zelfs stemmen op om de boeren uit de derde wereld meer kansen te geven hun producten bij ons te slijten. Uitgerekend de derde wereld waar mensen van honger omkomen.

Is er nog toekomst voor het platteland, of beter gezegd is er nog plaats voor gezond boerenverstand ?

De volledige tekst van de toespraak vindt u hier.