Hof Lamsweerde

In tegenstelling van bij ons worden historische hoeves in Nederland gekoesterd en gesubsidieerd door de overheid. Zoals u kan lezen gaat het meestal over Vlaamse schuren. Ons Vlaams cultureel erfgoed wordt in Nederland beter beschermd dan bij ons. En daar zijn wij niet trots op, integendeel ,wij vinden dat een beschamende vertoning...

De boerderij "Hof Lamsweerde" bestaat uit een woonhuis en schuur (rijksmonument), die los van elkaar staan, zoals dit in Zeeland gebruikelijk is. Deze hof ligt aan een oude middeleeuwse dijk met hoge populieren, die een beschermde dijk van Staatsbosbeheer is. De schuur behoort tot het type Vlaamse schuren, waar er slechts nog een gering aantal van bestaan. Deze Vlaamse schuur kenmerkt zich in het bijzonder door het gebinte, dat uit krom essenhout gemaakt is, dat vermoedelijk in de omgeving groeide. De schuur, die een schilddak heeft, met riet gedekt en nog oude elementen zoals een dorsvloer bezit, dateert uit de tijd tussen 1780 en 1800. Opvallend is dat vanuit Vlaanderen, Brugge en Gent, de ontwikkeling van deze rietgedekte schuren uitwaaierde via Oost-Zeeuws Vlaanderen tot West-Brabant. Het huidige woonhuis bij de boerderij, een Zeeuwse boerderijwoning, is van jongere datum; op oude kaarten was de ligging van de oude oorspronkelijke woning voor de schuur. Op de kaart van Lamsweerde door Pierssen en Speelman uit 1668 is de boerderij, met bomen erom heen, reeds aangeduid:gelegen aan de
Roverbergsedijk, genoemd naar het fort Roverberg. ww.hoflamsweerde.nl


Het fort Rooversberch als onderdeel van de versterkingen rondom de stad Hulst. Kaart van Waesland en Hulst (detail) Nicolaas Visscher, 1681

De Roverbergsedijk scheidt de Oostvogel- van de Eekenissepolder. De naam herinnert aan het nabijgelegen fort Roverberg, dat deel
uitmaakte van een linie, aangelegd tijdens de Tachtigjarige Oorlog. In deze periode doorsneed de grenslijn tussen Staats- en Spaans Vlaanderen het gebied dat we tegenwoordig kennen als Zeeuws-Vlaanderen van oost naar west. Langs deze grenslijn lagen aan beide zijden talrijke versterkingen, forten, waarvan sommige nog steeds in het landschap aanwezig zijn. In de loop van de tijd keerden de krijgskansen verschillende malen en daarmee wijzigden ook de grenzen. In het kader van de verdediging werd een aantal polders onder water gezet. Naderhand werden deze gebieden opnieuw drooggelegd. Op de kaart vormt de Roverbergsedijk de oostelijke zeewering van de Oostvogelpolder.