Levensverhaal van Ivo de Cock
16.03.1939: in het landbouwersgezin De Cock werd een zoontje geboren:hij kreeg de naam Ivo. Hij kwam in een warm nest terecht; ook zijn grootouders en tantes die naast hem woonden, vertroetelden hem graag. Maar schone liedjes duren niet lang en kleine Ivo was amper 1 jaar toen de oorlog uitbrak: een moeilijke periode met kommer en kwel brak aan. Ivo werd al op heel jonge leeftijd op de boerderij aan het werk gezet, want hij was voorbeste
md om zijn vader op te volgen. Zelfs vóór hij naar school ging in het lager onderwijs, was hij dikwijls al in de weer met paard en kar om daarna vlug naar school te lopen. Ondertussen kreeg hij 2 broers bij. Na de lagere school(in die tijd tot 14 jaar)volgde hij landbouwschool en daarna nog avondschool voor een betere algemene ontwikkeling. Als jonge kerel wilde hij zijn legerdienst doorbrengen bij de para’s, want hij wilde graag eens wat anders meemaken dan de dagelijkse sleur. Maar zijn legerdienst bij de para’s was van korte duur. Er brak een opstand uit in Congo en dat had tot gevolg dat alle rekruten werden verzocht een document te tekenen waarbij zij zich akkoord verklaarden om ingezet te worden in de voormalige kolonie. Ivo was niet van gisteren en weigerde te tekenen, de enige trouwens van de zevenhonderd para’s in opleiding. Daardoor werd hij overgeplaatst naar een andere eenheid in Duitsland. Na zijn legerdienst nam hij de draad weer op op de boerderij en ging ’s avonds weer bijscholen. Ivo had als hobby: lezen. Geen romans of andere verhalen, maar ernstige lectuur:boeken over politiek en de filosofie van Romeinen en Grieken boeide hem zeer. Een andere hobby van hem was fotograferen: hij volgde daar 3 jaar academie voor en ontwikkelde zelf zijn foto’s Uitgaan interesseerde hem niet. Er volgde een minder goede tijd voor de boeren: in Frankrijk was er opstand, later ook in Wallonië. Ivo volgde al dat nieuws op de radio en in de krant en maakte daar verslagen van op die hij naar een krant opstuurde en zo verschenen zijn artikels. Hij ligt ook aan de basis van de oprichting van het Boerensyndicaat, De Drietand. Er waren regelmatig betogingen en protestacties van de boeren en zo kwam hij terecht in een maalderij op De Klinge om die mensen aan te sluiten bij het Boerensyndicaat. Daar liepen een paar dochters rond. Ivo was ondertussen al half in de twintig en nogal schuchter wat de vrouwen betrof. Hij trok toch eens mee met familie naar de kermis in Stekene en er werd gedanst:Ivo liet zijn oog vallen op een meisje, nee geen wilde boerendochter, maar een ernstig meisje van De Klinge, een dochter van de mulder. Na 2 jaar verkering, hij was toen 27, huwde hij op 30.06.1966 Ondertussen had hij ook een bijscholing gevolgd om te leren metselen en ging in de bouw werken. Hij kocht een bouwgrond en begon zijn eigen huis te bouwen. In de winter toen hij uitvroor, kocht hij in een fabriekje Noorse sokken en ging die bij de boeren verkopen. Dat was zo een beetje de aanzet om nog later zelfstandig huishoudproducten, schoonmaakproducten en verven te verkopen. Zijn handel was niet alleen in Stekene gekend, maar ook in vele omliggende dorpen. Van overal kwamen ze om verf, olie en vooral ook zijn bleekwater. Je moest alleen oppassen voor je kleren want met enkele spatten had je zo camouflage kledij. Ondertussen zat of lag Ivo niet stil: hij werkte aan zijn nageslacht en werd vader van 3 zonen en heeft nu ook reeds 5 kleinkinderen. Ivo is al heel lang politiek actief, zit nog in verschillende verenigingen en leest nog steeds heel veel, want lezen is voor hem een ontspanning: zijn boekenkast puilt uit. Fotograferen is ook nog steeds zijn grote hobby. Onlangs viel hij nog in de prijzen. Ivo wordt nu 70 jaar, maar is nog lang niet uitgeblust. We wensen hem nog een heel lang gezond en gelukkig leven toe. Proficiat Ivo!!!!!!!!!!!!!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten