11 juli: Feestrede door Volksvertegenwoordiger Barbara Pas

Morgen is het zover en vieren we de Vlaamse feestdag, de 707ste verjaardag van de Guldensporenslag, de historisch eerste overwinning van een volksbevrijdingsleger van infanteristen op een invasie van adellijke volksvreemde ruiterij. Meer dan drie kwart van alle Vlaamse steden en gemeenten organiseren evenementen en festiviteiten onder de noemer “Vlaanderen Feest”. Bart Herman en Mama’s Jasje mogen daar vanavond hier in Stekene gestalte aan geven. In Dendermonde is het dit weekend aan Raymond van het Groenewoud en The Magical Flying Thunderbirds om voor sfeer te zorgen. Allemaal heel amusant, maar de vraag is of de Vlamingen nog wel weten waarom we feest vieren. Bij de aankondiging en affiches van de “Vlaanderen feest”-activiteit in Dendermonde moet je alleszins met een vergrootglas zoeken dat het eigenlijk ter gelegenheid van 11 juli is. Gelegenheidstoespraken, die wat duiding zouden kunnen geven, worden door vele officiële instanties maar al te vaak het liefst achterwege gelaten. Wellicht is men bang voor wat te radicale woorden of uitlatingen die de sfeer zouden kunnen bederven.
Gelukkig zijn er nog tal van verenigingen, zoals de Geert De Rijcker - Kring die 11-juliactiviteiten organiseren en weldegelijk weten waarom we samen onze Vlaams nationale feestdag vieren en herdenken. En zo hoort het ook: vieren, herdenken en vooruit kijken. 11 juli is een moment om terug te blikken en om al degenen die zich hebben ingezet voor een beter en zelfstandig Vlaanderen te herdenken. Ik ben blij dat ik dat vandaag in Stekene mag doen, de gemeente waar het Erepark ligt. De geboorteplaats van Frans van Brussel, het “Boerke” van Brussel, die als eerste een Nederlandstalige agenda van de Kamer van Volksvertegenwoordigers liet typen. De gemeente van Dr. Geert De Rijcker en Fons D’Hollander aan wie we zojuist hulde hebben gebracht en van de Dinaso’s Kamiel De Wilde, Emiel Van Doorselaer en Jef Mels. Het is belangrijk om niet te vergeten. Het is belangrijk dat onze voorvechters niet alleen worden herdacht door degenen die hen persoonlijk hebben gekend, maar ook door de jongere generatie. Wij moeten een voorbeeld nemen aan hun strijdlust, hun rechtlijnigheid en hun leeuwenhart.
Een moment dus om terug te blikken, maar vooral om vooruit te kijken. En dan wil ik verder vooruit kijken dan het nieuwe Vlaamse regeerakkoord. Want dat is een rood regeerakkoord met veel eenmalige maatregelen, maar nauwelijks globale visie. Een regeerakkoord waar met de afschaffing van de jobkorting en de invoering van het rekeningrijden verkapte belastingverhogingen in zitten verscholen. Een regeerakkoord met snoepjes voor de regeringspartijen zoals de Vlaamse kinderbijslag en extra tramlijnen in elke provincie. Maar vooral een regeerakkoord zonder communautaire ambitie, zonder de gepredikte Vlaamse revolutie waarbij België onder curatele zou worden gesteld, buiten de lijntjes zou worden gekleurd en er een assertief Vlaams beleid zou worden gevoerd. Een regeerakkoord zonder splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Hoewel dat dossier zowel voor de verkiezingen van 2004 als die van 2007 een breekpunt was. Herinner u de loze belofte dat men in 2004 niet in de Vlaamse regering zou treden zonder splitsing. Het enige dat ondertussen gesplitst is, is het kartel. De dringend noodzakelijke staatshervorming wordt onverwijld op de lange baan geschoven. Van de Vlaamse regering moet men dus niet onmiddellijke stappen richting de Vlaamse onafhankelijkheid verwachten. Helaas zal het initiatief voorlopig ook niet van het federale niveau komen. Herman van Rompuy zijn voornaamste opdracht is momenteel: de moeilijke klus om zijn federale ploeg bij mekaar te houden. Dat lukt door vooral niets te doen en alles waar men het niet over eens geraakt ,uit te stellen. Eerst was dat uitstel omwille van de bankencrisis, dan uitstel tot na de verkiezingen en nu al die uitvluchten op zijn, blijft men alles toch verder op de lange baan schuiven: zowel de staatshervorming, als het asielbeleid, als een deftige begrotingsopmaak. Inzake B-H-V liet de premier gisteren droogjes weten dat dat pas in de lente van 2010 opnieuw behandeld wordt. Ik overdrijf als ik zeg dat ze het over niets eens zijn. Er zijn uitzonderingen. Al zijn die meestal totaal nutteloos, zoals bvb. een resolutie om de Paus te veroordelen voor zijn condoomuitspraken. Geef toe, daar liggen de Vlaamse burgers zeker wakker van !!!
Nog zo’n uitzondering waar wel een akkoord over bereikt werd is onze alom geliefde koninklijke familie. U weet wel, die familie die de belastingbetaler meer dan 13,8 miljoen euro kost aan jaarlijks terugkerende dotaties en sommen uit de civiele lijst. Vorig jaar, terwijl de bevolking te kampen had met groot koopkrachtverlies, kwam er gemiddeld al 5,3% bij de royale dotaties bij. Herinner u de “indexeringen” van 800 000 euro en enkele maanden later nog één van 373 000 euro. Dat zijn ‘indexen’ waar de naar koopkracht zoekende burger alleen maar kan van dromen.
De verontwaardiging bij de bevolking was, terecht, groot, toen in november vorig jaar, op de dag van de dynastie, nog maar eens een opslag van 6% werd aangekondigd. Met die ferme opslag zouden de uitkeringen voor Albert, Fabiola, Flupke, Astrid en voor de 12de in lijn voor troonopvolging, prins Laurent, dubbel zo snel stijgen als die van de werkende onderdanen. Na een grote golf van verontwaardiging zag de regering zich genoodzaakt om in te grijpen: niet om het onrechtvaardige systeem ten gronde aan te passen, ook niet om het dotatiesysteem eindelijk transparant en doorzichtig te maken, maar wel om dringend een zoethoudertje te vinden voor de verontwaardigde bevolking. Een eerste zoethoudertje werd gevonden met een wetsontwerp dat ervoor zorgt dat de bedragen van de civiele lijst en de dotaties niet meer stijgen op basis van de index van de consumptieprijzen, maar voortaan gekoppeld zijn aan de gezondheidsindex.
De enige tegenstem tegen dit ontwerp kwam van het Vlaams Belang. LDD heeft zich onthouden “want het is toch een stap in de goede richting”. Wel ik kan u zeggen dat op dat moment, ten tijde van dalende olieprijzen, de dotaties met toepassing van de gezondheidsindex minstens zo hoog zijn dan op basis van de volledige index en waarschijnlijk zelfs hoger. De stelende eksters van Laken konden dus zelfs blij zijn met de aanpassing, Als tweede zoethoudertje zou een werkgroep in de senaat zich buigen over de dotaties. Het resultaat van die werkgroep blijkt nu, 8 maand later, ronduit beschamend. De Franstaligen zijn er niet toevallig uitermate enthousiast over. De Saksen -Coburgers hoeven zich absoluut geen zorgen te maken dat aan hun royale inkomen in de nabije toekomst zal geraakt worden. Tot het aantreden van een nieuwe vorst verandert er helemaal niets. Het huidige systeem wordt vanaf de volgende koning zelfs uitgebreid, aangezien dan ook de overlevende echtgenote van de vermoedelijke troonopvolger een jaarlijkse dotatie zal ontvangen. In de toekomst is de dotatie dus voor de vermoedelijke troonopvolger. Wie zou dat trouwens zijn, die vermoedelijk troonopvolger? Wat als Flupke geen koning wordt? Wie wordt het dan wel? Zijn dochter Elisabeth of toch maar zus Astrid? En wat betekent dat dan voor de dotatie van Elisabeth? Moet er dan geld teruggestort worden? ’t Zou me niets verbazen als ze in Laken alle kinderen om de beurt als troonopvolger aanduiden, kwestie dat ze alle royale dotaties zeker behouden. Het zou toch zoveel transparanter en eenvoudiger zijn om de dotaties aan Flupke, immo- Laurent, Astrid en het Spaanse Spook tot nul te herleiden. Afschaffen die handel, en als het even kan, heel de Belgische monarchie erbij!
Vlaamse Vrienden, Ik heb beloofd dat ik verder vooruit wil kijken dan het Vlaamse regeerakkoord en het “stilstaan in moeilijke tijden” van de huidige federale regering. De regeringscrisissen van de voorbije jaren hebben meer dan ooit duidelijk gemaakt dat er geen Belgische oplossing meer mogelijk is. De enige oplossing om uit de totale impasse te geraken is de boedelscheiding. Dat zullen de meeste Vlamingen intussen wel begrepen hebben.
De Belgische staat is onbestuurbaar en de kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren nog nooit zo groot. Vlaamse onafhankelijkheid, door het Vlaams Belang op de politieke agenda gezet, is geen doel op zich, maar een noodzaak, de enige mogelijkheid om aan de Vlaming welvaart, welzijn en een thuis te kunnen garanderen. Vlaamse kinderbijslag en een Vlaamse ziekteverzekering zijn slechts een druppel op een hete plaat en zelfs hiervoor is er in Vlaanderen binnen een Belgische context geen geld, want de Belgische federale begroting moet door Vlaanderen in evenwicht gehouden worden. In een onafhankelijk Vlaanderen, lidstaat van Europa, zullen we niet meer bestuurd worden door politici waar we zelf nog niet eens kunnen voor stemmen. Een vrij Vlaanderen zal zelf een eigen en duidelijk inburgeringbeleid kunnen voeren zowel in zijn grensgebied als in zijn grote steden. Een vrij Vlaanderen zal zich door buitenstaanders als de PS niet meer moeten laten verdelen en zal over de nodige homogeniteit beschikken om een aanvaardbare oplossing te bieden aan de samenlevingsproblemen waarmee we vandaag te kampen hebben. Een vrij en onafhankelijk Vlaanderen zal zelf alle hefbomen in handen hebben om zich voor te bereiden op de uitdagingen van de toekomst. Deze vrijheid was het streefdoel van onze Vlaamse steden in 1302. Deze vrijheid was het streefdoel van al onze Vlaams -nationale voorvechters. Deze vrijheid en rechtvaardigheid is ook vandaag nog steeds ons hoogste doel. Daarom vieren we samen op 11 juli onze Vlaamse nationale feestdag.
Ik wens u allen een gelukkige feestdag!

Barbara Pas, 10 juli 2009.